கவிதை

" கனாக் காணும் கண்கள் மெல்ல உறங்காதோ பாடல் சொல்ல..

முணுமுணுத்தபடியே உறக்கத்திலிருந்து விடுபடுகிறாள்

பொழுது முழுக்க தன்னிடமிருந்து பிரிந்திடாத  வரிகளை

இசைத்தபடியே எல்லா வேலைகளையும்

செய்து முடிக்கிறாள்

மாலைப் பொழுதில் துணைக்கு வந்து சேர்கிறது

" காதலின் தீபமொன்று  ஏற்றினாளே

என் நெஞ்சில்..."

பிறகு கண்ணீரற்ற  தனக்கான பாடலொன்றை

தானே  இசைக்கத் துவங்கினாள்

அதை யாரிடமும் சொல்வதில்லையென

சத்தியம் வாங்கிக் கொள்கிறாள் தன்னிடமே

***

க.அம்சப்ரியா